Wspomnienia Papież Pius II

Wspomnienia

Autor: Enea Silvio Piccolomini Papież Pius II

Tłumaczenie: Henryk Pietruszczak

Rok wydania: 2015

Ilość stron: 813

Oprawa: miękka

Format: 17,0 cm x 24,0 cm

Piccolomini po ukończeniu 18 lat studiował sztukę oratorską i poezję na Uniwersytecie w Sienie, przez krótki czas w 1425 roku był zafascynowany życiem klaszornym pod wpływem św. Berbarda ze Sieny; następnie kontynuował studia nauk klasycznych i poezji we Florencji. Zdobywał także wykształcenie prawnicze. Jako sekretarz biskupa Fermno Capranicy brał udział w soborze w Bazylei (1432), gdzie zgromadzili się przeciwnicy papieża Eugeniusza IV. Następnie pozostawał w służbie innych dostojników kościelnych - Nicodemo della Scala (biskupa Freising), Bartolomeo (biskupa Novary) i kardynała Albergatiego. Towarzyszył Albergatiemu na kongresie w Arras (1435), gdzie debatowano nad układem pokojowym pomiędzy Francją a Burgundią. W tym samym roku został wysłany przez kardynała z tajną misja do Szkocji. Po powrocie zyska sławę poety (m.in. dzięki erotycznej komedii Chryzis), pozostając nadal w aktywnej opozycji wobec Eugeniusza IV. Był mistrzem ceremonii konklawe, które powołało w 1439 r. antypapieża Feliksa V; towarzyszył następnie antypapieżowi jako jego osobisty sekretarz. W roku 1442 poszedł na służbę cesarza Fryderyka III w roli sekretarza i nadwornego poety cesarskiego; tym samym powrócił do grona zwolenników papieża Eugeniusza IV. Oficjalnie pojednał się z papieżem w 1445 r., kiedy przebywał z misją dyplomatyczną w Rzymie.

Jednocześnie następowały przemiany w charakterze Piccolominiego. Dotychczas hołdujący urokom życia, ojciec dwojga nieślubnych dzieci, stawał się bliższy sprawom duchowym. W marcu 1446 r. przyjął święcenia subdiakonatu. W tym samym roku brał udział w zwalczaniu wpływów Ligi Elektorów, działającej wbrew interesom zarówno cesarza, jak i papieża.

1447 roku został mianowany biskupem Triestu; 1448 odegrał ważną role przy przyjęciu Konkordatu Wiedeńskiego. W 449 r, został przeniesiony na biskupstwo Sieny, które zajmował już do wyboru na papieża. Pozostawał jednocześnie (do 1455) w służbie dyplomatycznej Fryderyka III, był jego ambasadorem w Czechach (1451) oraz towarzyszył mu w uroczystościach koronacyjnych w Rzymie w 1452 r.

17 grudnia 1456 r. został mianowany przez papieża Kaliksta III kardynałem, 26 stycznia 1457 - 26 stycznia 1458 był kamerlingiem Świętego Kolegium kardynałów.

Cieszącego się uznaniem europejskim dyplomatę dostrzegła jako rozwiązanie swoich problemów część podzielonej wojną trzydziestoletnią kapituły warmińskiej. Kanonicy, pod przewodnictwem Jana Plastwicha i Bartłomieja Liebenwalda, wybrali w 1457 w Głogowie Piccolominiego na następcę zmarłego biskupa warmińskiego Franciszka Kuhnschmalza.