Secesja Biafry. Wojna domowa w Nigerii 1967–1970

Autor: Daniel Kowalczuk

Rok wydania: 2024

Liczba stron:  278, 6 map

Okładka: miękka ze skrzydełkami

Format: 14,5 cm x 20,5 cm

Seria: Bitwa/Taktyka #170

Zainteresowanie historią postkolonialnej Afryki rozpoczęło się u mnie od przeczytania książki „Psy Wojny” Fredericka Forsytha, grubo ponad 20 lat temu. Byłbym bardzo mocno zdziwiony, gdybym wiedział wtedy, że przyjdzie mi oddać w Państwa ręce książkę, która opisywać będzie wydarzenia z udziałem samego Forsytha, w roli jednego z obrońców idei niepodległej Republiki Biafry. Czym była Biafra i co spowodowało jej secesję – a co za tym idzie nigeryjską wojnę domową – dowiedzą się Państwo z kolejnych rozdziałów.

Tragedia ludności zbuntowanego nigeryjskiego regionu wschodniego została dosyć dokładnie opisana w literaturze anglojęzycznej. Niestety, dominuje w większości pozycji wątek pomocy humanitarnej. Most powietrzny międzynarodowych organizacji pomocowych przeznaczony był głównie dla głodujących dzieci i kobiet Biafry. Pomija się prawie zupełnie pozostałe, równie ważne, aspekty konfliktu lat 1967-1970.

Czytelnik znajdzie na kartach tego wolumenu zadziwiające analogie dla na przykład zainteresowanych historią Polski. Podobnie jak powstańcy styczniowi, żołnierze Biafry stanęli do nierównej walki o wolność, dysponując niewystarczającą ilością przestarzałej, archaicznej wręcz broni. Na oddziały, liczące kilkuset ludzi, przypadało kilkanaście karabinów z okresu I Wojny Światowej. Reszta szła do walki, uzbrojona w maczety, włócznie czy łuki...

Daniel Kowalczuk(ur. w 1976 w Gdyni), od 2005 zamieszkały na stałe w Wielkiej Brytanii. Od wielu lat bada egzotyczne konflikty po 1945 roku oraz kwestię zbrojnej i politycznej kolaboracji z Państwami Osi podczas II wojny światowej. W Polsce opublikował wiele artykułów na powyższe tematy w takich magazynach jak „Militaria XX wieku”, „Aero”, „Lotnictwo”, „Morza, Statki i Okręty” oraz „Okręty Wojenne”.

W Wielkiej Brytanii w 2018 nakładem wydawnictwa Helion ukazała się jego książka „Kolwezi 1978”, opisująca uwolnienie przez elitarne oddziały francuskie i belgijskie ponad 2000 zakładników  w ówczesnym Zairze. W 2024 natomiast, w znanej serii Historyczne Bitwy, opublikowano jego książkę „Katanga 1960–1963”, traktującą o historii secesji tej – bogatej w surowce naturalne – południowej prowincji byłego Konga Belgijskiego.

Geograficznie główny obszar jego zainteresowań obejmuje Afrykę Subsaharyjską, basen Morza Karaibskiego, Indochiny oraz Oceanię. „Secesja Biafry. Wojna domowa w Nigerii 1967–1970” to jego pierwszy tytuł wydany w Inforcie. Prywatnie, poza historią i militariami, wśród jego pasji znajdują się między innymi kryptozoologia oraz kolekcjonowanie egzotycznych banknotów z okresu kolonialnego.

(opis wydawcy)

Spis treści: 

Słowo wstępne

I. Brzemię białego człowieka

II. Niepodległość

III. Formacje zbrojne w Nigerii 1863-1959

IV. Interwencja w Południowym Kamerunie 1959-1960

V. Nigeryjski Kontyngent w Kongu 1960-1964

VI. Misja w Tanganice, kwiecień – wrzesień 1964

VII. Interwencja w Tiv: 1964-1965

VIII. Rok zamachów – 1966

IX. Pogromy, ewakuacja, opór – drogi Wschodu do secesji

X. Biafra – bilans otwarcia

XI. Zbrojenia Biafry

XII. Nigeryjska machina wojenna

XIII. Kości zostały rzucone – 6 lipca 1967

XIV. Inwazja Biafry na Środkowy Zachód

XV. Parada złoczyńców czy lista bohaterów

XVI. Calabar – Onitsha I – Port Harcourt – Onitsha II: sen o wolności się kurczy

XVII. Biafra na arenie międzynarodowej – działalność Banku Narodowego i poczty

XVIII. Klęska głodu w Biafrze i most powietrzny

XIX. Biafra – zima 1968/wiosna 1969: walka trwa

XX. Karol Gustaw von Rosen – krótkotrwały „zbawca” Biafry

XXI. Końcowe miesiące wolności, jesień 1969/styczeń 1970

XXII. Krajobraz po bitwie

XXIII. Biafra Forsytha, Gwinea Równikowa 1973, „Psy Wojny”

XXIV. „Duchy Biafry” – MASSOB

Epilog

Aneksy

Wybrana bibliografia

Spis map