Żebracy XV-wieczne bractwo żołnierskie i jego historiograficzne kreacje

W sytuacji kiedy za popytem na usługi żołnierskie nie nadążało zawsze spóźnione i zbyt małe finansowanie, funkcjonowaniu rynku owych usług towarzyszyły stale problemy i patologie. Tym samym, jeśli już nie sam wybór zawodu żołnierza, to na pewno uporczywe trwanie przy nim oznaczało pogodzenie się z nieuniknioną w jakimś momencie tułaczką i niedolą jako częścią żołnierskiego losu, niemającego już nic wspólnego z poszukiwaniem rycerskiej przygody. Za próbę jego polepszenia, szczególnie w reakcji na niewydolność państwa, uznać można powstawanie bractw wojennych i spółek żołnierskich, usiłujących samodzielnie zadbać o interes żołnierskiej braci.

Czym jednak były bractwa żołnierskie – organizacjami dbającymi o interesy żołnierskiej braci czy może bandami zdesperowanego żołdactwa?

Publikacja omawia losy XV-wiecznego bractwa z Żebracza, działającego głównie na terenie Śląska, i zwraca uwagę na międzynarodowy charakter bractw.

(opis wydawcy)

Spis treści:

Wprowadzenie  /7

Bandy żołnierskie w Polsce i domniemane bractwo z Żebracza (1455-1459)  /15

„Żebracy” na Śląsku i kwestia ich rzekomej obecności na pograniczu polsko-węgierskim (1460-1463)  /79

Wrocławianie i wykreowanie działalności „żebraków” w Austrii, na Morawach, Słowacji oraz Śląsku (1464-1468)  /109

Zamiast zakończenia: dalsze losy Mikołaja Świeborowskiego  /157

Bibliografia  /171

Spis map i tabel  /185

Summary  /187

Indeks osobowy  /189