- Kategorie
-
Wojna oblężnicza 1660-1789. Twierdze w epoce Vaubana i Fryderyka Wielkiego
Wysyłka w ciągu | 24 godziny |
Cena przesyłki | 11 |
Dostępność | Mała ilość 1 szt. |
Kod kreskowy | |
ISBN | 9788365855084 |
EAN | 9788365855084 |
Zostaw telefon |
Autor: Christopher Duffy
Rok wydania: 2017
Liczba stron: 456
Okładka: twarda
Format: 17,00 cm x 24,00 cm
Końcowe dekady XVII wieku oraz wiek XVIII słusznie zostały obwołane okresem klasycznym fortyfikacji artyleryjskich. Była to epoka, w której twierdze oraz kompleksy fortyfikacyjne kształtowały kalkulacje strategów i mężów stanu, a często również dyktowały bieg kampanii. Włoskie i holenderskie tradycje projektowania twierdz zostały wówczas doprowadzone do perfekcji, a pod koniec tego okresu Fryderyk Wielki oraz Montalembert utorowali drogę dla twierdz pierścieniowych oraz innych koncepcji, które miały zdominować sztukę fortyfikacyjną w XIX wieku.Ta epoka była okresem niemal nieustającej wojny. Christopher Duffy zgłębia wpływ twierdzy na wojny dynastyczne Burbonów, Habsburgów i Hohenzollernów, walkę o dominację w rejonie Morza Bałtyckiego, ostatnie krucjaty Zachodu przeciwko Turkom oraz na toczone w szczególnych warunkach kampanie w koloniach i wojnę o niepodległość USA.Sławni Vauban i Coehoorn zostają przedstawieni w kontekście miejsca i czasu, w jakich żyli; rozważa się ich działalność w roli tak oblegających, jak i budowniczych twierdz. Eric Dahlberg, Prospero Verboom oraz inni ważni praktycy wojny oblężniczej, zazwyczaj ignorowani przez historyków, teraz zostają obdarzeni uwagą, na jaką zasługują.Christopher Duffy twierdzi, że determinującym czynnikiem w wojnie oblężniczej w tym okresie była ciągłość kierowania państwem. Owo biurokratyczne wsparcie wiązało się z powstaniem profesji inżyniera wojskowego oraz wynikłą w efekcie separacją oficerów sił polowych od szczegółowego kierownictwa nad działaniami oblężniczymi. Odnajdujemy tu jeden z tych procesów, których obecność tłumaczy paradoks polegający na tym, że pod koniec wspomnianego okresu atakowanie i obrona twierdz – jednocześnie osiągając wysoki stopień wykonania technicznego – nie stanowiły już głównego ani kształtującego doświadczenia wojny.
Spis treści:
Spis ilustracji /7
Spis map /12
Przedmowa /13
Rozdział I. Ludwik XIV i szczytowy punkt rozwoju dawnej sztuki fortyfikacyjnej i oblężniczej, 1660-1715 /17
Rozdział II. Dwaj mistrzowie: Vauban i Coehoorn /105
Rozdział III. Rozwiązanie konfliktu: Ostatnie walki Habsburgów i Burbonów /147
Rozdział IV. Epoka Fryderyka Wielkiego, 1740-1786 /167
Rozdział V. Czas zwątpienia - status stałych umocnień w XVIII w. /219
Rozdział VI. Ujarzmienie Irlandii i Szkocji /245
Rozdział VII. Walka o przyczółki Szwecji po południowej stronie Bałtyku /257
Rozdział VIII. Ostatnia krucjata - odparcie Turcji Osmańskiej /311
Rozdział IX. Konflikt imperiów kolonialnych /359
Dziesięć wniosków końcowych /415
Słownik terminów /421
Bibliografia /426
Indeks nazwisk i nazw /446