Rzym i Antioch III Wielki. Wojna na Morzu Egejskim w latach 192–188 p.n.e.

Autorzy: Witold J.Chrzanowski

Rok wydania: 2025

Liczba stron: 208

Okładka: miękka ze skrzydełkami

Format: 14,5 cm x 20,5 cm

Seria: Bitwa/Taktyka #188

Spojrzenie na Rzym z lat 218–188 p.n.e. jako dojrzałą republikę, tkwiącą w nieustannym napięciu militarnym, jest w istocie intrygujące. Z pewnością interesy poszczególnych gentes krzyżowały się w ocenie celów i potrzeb; także prosty lud rzymski dostrzegał, iż bezustanna ekspansja stanowi klucz do powodzenia i spełnienia rosnących aspiracji potomków Romulusa. Paradoksalnie Rzym w swojej wewnętrznej narracji stawał się „oblężoną twierdzą”, która nieustannie musi mobilizować legiony i przeć naprzód prowadząc natarcie na coraz to bardziej egzotyczne obszary. Przeprawa do Kartaginy i zwycięstwo nad Hannibalem w drugiej wojnie punickiej (218–201 p.n.e.) można było wyjaśnić naturalnym biegiem zdarzeń i konsekwencją długoletniego konfliktu narosłego skutkiem „strachu” przed punicką Sycylią, wokół której dotychczas ścierały się interesy Kartaginy i Syrakuz, czego konsekwencją stał się konflikt o Messynę (264 p.n.e.), do którego włączył się Rzym. Jednakże po anihilacji floty punickiej w 201 r. p.n.e., ciężko było logicznie uzasadnić, dlaczego legiony przeprawiają się przez Hellespont i maszerują w głąb Azji Mniejszej i to zaledwie w nieco ponad dziesięć lat po klęsce Kartaginy. Republika Rzymska, jako zbiorowy wzorzec moralności i prawa, sama desygnowała siebie jednocześnie do funkcji oskarżyciela i sędziego hellenizmu. Legiony stanowiły jedynie zbrojne ramię woli senatu...

(opis wydawcy)

Spis treści:

Słowo wprowadzenia      

I. Morze Egejskie – przestrzeń konfliktu 

II. Początki wojny egejskiej 192 – IX 191 r. p.n.e.

III. Hellespont i Efez

IV. Klęska Seleukidów

Rzym zwyciężył. Słowo podsumowania

Summary

Wykaz literatury cytowanej

Spis map