- 
      Koszyk jest pusty
 - 
      x
 
					
					- 
      Koszyk jest pusty
 - 
      x
 
- Kategorie
 
- 
              
Polak w carskim mundurze. Wspomnienia Aleksandra Skolimowskiego (1817-1895)
 
                
              | Wpisz swój e-mail | 
| Wysyłka w ciągu | 24 godziny | 
| Cena przesyłki | 11 | 
| Dostępność | 
            
                
                  Brak towaru
                
                 | 
        
| Kod kreskowy | |
| ISBN | 9788371336430 | 
| EAN | 9788371336430 | 
| Zostaw telefon | 
Opracowanie: Wiesław Caban
Rok wydania: 2015
Liczba stron: 237
Okładka: miękka
Format: 16,5 cm x 23,5 cm
Seria: Polacy - Syberia. XVIII-XIX wiek, tom 1
Uwagi - brzegi stron nieznacznie przykurzone
Prezentowane wydawnictwo daje początek serii wydawniczej pt. Polacy – Syberia. XVIII-XIX wiek.Autorem niniejszych wspomnień jest Aleksander Skolimowski – Polak, który obrał karierę wojskową w armii carskiej. Do podjęcia takiej decyzji przyczyniła się m.in. sytuacja materialna jego rodziny. W 1835 r. ukończył gimnazjum i udał się do Petersburga do korpusu kadetów. W Pułku Szlacheckim Skolimowski otrzymał, jak podkreślał, dobre przygotowanie do dowodzenia wojskiem. Wkrótce otrzymał awans na chorążego i we wrześniu 1838 roku rozpoczął służbę w 5. batalionie Dnieprowskiego Pułku Piechoty. Okazało się, że batalion, do którego został skierowany, stacjonował w Penzie. Skolimowski przez następne kilkanaście lat przemieszczał się wraz ze swoim oddziałem po centralnych guberniach Imperium Rosyjskiego. Czas młodego oficera upływał na ćwiczeniach, przeglądach i marszach. Od 1838 r. do 1849 r. Skolimowski awansował do stopnia majora.W 1852 r. otrzymał rozkaz przeprowadzenia żołnierzy z 2. artyleryjskiej dywizji do Warszawy w celu wzmocnienia garnizonu warszawskiego. Podczas pobytu w warszawie okazało się, że jego batalion został przeniesiony na linię orenburską, gdzie przebywał do 1866 roku. W 1870 r. został zwolniony z wojska, a jednocześnie awansowany na stopień generała-majora z pełnym uposażeniem.Decyzja o napisaniu wspomnień zapadła i została zrealizowana w wyniku dwóch przesłanek. Pierwsza – to tęsknota za ojczyzną, druga to pragnienie stworzenia czegoś w rodzaju testamentu duchowego, a zarazem przesłania dla swoich dzieci, w którym chciał zawrzeć najgłębsze przemyślenia i wskazówki dla nich na dalsze życie. Dlatego tyle w pamiętniku dydaktyzmu i wyjaśnień związanych z jego życiem i wyborami. Pamiętnik pozwala ujrzeć duchowe rozterki dotyczące życia Polaka w środowisku i armii rosyjskiej.
(opis wydawcy)
Spis treści:
Od Redakcji - Jacek Legieć, Świetłana Mulina /7
Wstęp /11
Aleksander Skolimowski, Wspomnienia
Przedmowa /27
Rodowód, dzieciństwo i wychowanie /28
Moja służba wojenna od 4 września 1838 do 24 czerwca 1870 /66
Zapiski z roku 1872 spisane we wsi Michajłowskoje /180
Rozpoczęto w Warszawie w 1874 roku /197
Życie w stanie spoczynku /220
Indeks osób /227
Indeks nazw geograficznych .235
Spis ilustracji   /239