Oczy dywizji. Batalion Rozpoznawczy 17. Dywizji Grenadierów Pancernych SS Gotz von Berlichingen

Po wyleczeniu ran po odmrożeniach z grudnia 1941 roku Autor trafił do szkoły dla kandydatów na oficerów. Już w randze untersturmführera SS został przydzielony do Batalionu Rozpoznawczego 17. Dywizji Grenadierów Pancernych SS Götz von Berlichingen, która powstała w Normandii. Początkowo był dowódcą plutonu, a później kompanii.

Opisuje chaotyczne walki z aliantami w rejonie Carentan-Coustances-St.Lö, następnie paniczny odwrót Niemców w kierunku Paryża i walki obronne w rejonie Metzu. Tam Günther został ponownie ranny. Do zdrowia dochodził w Dreźnie, gdzie w lutym 1945 roku był świadkiem apokaliptycznego nalotu alianckiego na miasto. Potem trafił do niewoli amerykańskiej. Opisując końcowe losy macierzystego oddziału, korzy stał ze wspomnień towarzyszy broni. Pomimo nieskrywanych sympatii dla nazistów, potrafił bardzo realnie opisać wojnę jako mieszaninę tragedii i groteski.

(opis wydawcy)

Spis treści:

Przedmowa  /7

Rozdział 1. Na froncie inwazji alianckiej  /9

Rozdział 2. Sainteny   /47

Rozdział 3. Ucieczka z kotła w Roncey   /73

Rozdział 4. Tylna straż, osłona flanek  /96

Rozdział 5. Paryż  /113

Rozdział 6. Rozpoznanie pomiędzy Diedenhofen i Briey  /121

Rozdział 7. Straż pożarna w Metz  /142

Rozdział 8. Szpital   /180

Rozdział 9. Terrorystyczny atak na Drezno  /185

Rozdział 10. Ku końcowi  /192

Rozdział 11. Niewola  /198

Rozdział 12. Powrót do przeszłości  /212

Dodatek  /235

Aneks  /247