Monastery na Św. Górze Athos do 1453 roku

Autor: Marcin Mironowicz

Rok wydania: 2015

Liczba stron: 112

Okładka: miękka

Format: 16,5 cm x 23,5 cm

W rozwoju monastycyzmu szczególną rolę odegrał konstantynopolitański klasztor św. Teodora Studyty. Tak zwana reguła studycka, obok bazyliańskiej, została przyjęta przez monastycyzm bizantyjski i słowiański. W późniejszym okresie charakter ważnych ośrodków duchowości zaczęły odgrywać monastery greckiej Góry Athos. Pierwsze wspólnoty pojawiły się tam już w X w., z czasem powiększając swoją liczbę i tworząc swoistą "republikę mnichów", zróżnicowaną  pod względem narodowości. Symbol serbskiego monastycyzmu stanowił klasztor Chilandar z 1198 r., Bułgarzy mieli monaster Zografu, powstały w II poł. XIII w., Ruś natomiast reprezentowała był przez wspólnotę św. Pantelejmona z 1169 r. Od X w. św. Góra Athos była i pozostaje największą wspólnotą monastyczną na świecie. 

Ramy czasowe publikacji zostały ograniczone do początków i rozwoju życia monastycznego na św. Górze Athos do II połowy XV w., co podyktowane zostało upadkiem Cesarstwa Bizantyjskiego i wynikającymi z tego faktu konsekwencjami dla rozwoju instytucji zakonnych.

Spis treści:

Wstęp  /7

Rozdział I. Reguła życia monastycznego i jego stopnie doskonałości /13

Rozdział II. Początki monastycyzmu na św. Górze Athos  /21

Rozdział III. Monastycyzm anachorecki na św. Górze Athos (do I poł. X wieku)  /56

Rozdział IV. Monastycyzm cenobityczny na św. Górze Athos do 1453 r.  /65

Zakończenie  /101

Bibliografia  /107