Między państwowym mecenatem a rynkiem. Polska kinematografia po 1989 roku w kontekście transformacji ustrojowej

Autorka: Ewa Gębicka

Rok wydania: 2006

Liczba stron: 291

Okładka: miękka

Format: 16,5 cm x 24,00 cm

Seria: Prace naukowe Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach nr 2475

Uwagi - okładka i brzegi stron z zabrudzeniami

Praca poświęcona jest kierunkom i skutkom reformy polskiej kinematografii po 1989 roku w konfrontacji z podstawowymi założeniami jej modelu w okresie PRL i w kontekście zachodzących w ostatnich dekadach przemian cywilizacyjno-kulturowych. Przedstawiono w niej związki między zapleczem ideologiczno-politycznym reformy, mechanizmami prawnymi, finansowymi i rynkowymi, a artystyczną i ekonomiczną kondycją rodzimego kina. Autorka analizuje współzależności i sprzeczności wynikające ze zderzenia wymogów rynku z potrzebami twórczości. W szczególności stara się rozpoznać relacje między formami i zakresem mecenatu państwowego z jednej strony, a oddziaływaniem mechanizmów rynkowych - z drugiej, stara się także rozpoznać wpływ tych relacji na strategie producencie, dystrybutorskie i decyzje twórcze. Przedmiotem rozważań jest także proces przekształceń systemu rozpowszechniania filmów, ewolucja postaw widowni wobec kina i społeczny rezonans poszczególnych obrazów, w szczególności polskich.

(opis wydawcy)

Spis treści:

Wykaz skrótów  /7

Wstęp   /9

Rozdział 1. Model kinematografii PRL. Państwo i rynek  /13

Lata państwowego monopolu: 1945-1987   /13

Próba ograniczonej reformy: ustawa o kinematografii  1987 roku  /22

Bilans zysków i niedokonań   /34

Rozdział II. Ewolucja państwowej polityki kulturalnej po 1989 roku  /37

Fascynacja rynkiem, czyli najlepszą polityką kulturalną jest jej brak: lata 1990-1992   /38

Państwo w roli mecenasa kultury po 1992 roku  /42

Oceny polityki kulturalnej  .49

Rozdział III. Programy i założenia reformy kinematografii   /54

Więcej rynku, mniej państwa, czyli próba reform Juliusza Burskiego  /55

Budujemy kinematografię producencką, czyli koncepcja reformy Waldemara Dąbrowskiego   /56

Utrzymać status quo, czyli kinematografia Tadeusza Ścibora-Rylskiego  /62

Wokół dyskusji o nowelizacji prawa filmowego  /65

Rozdział IV. Praktyczny wymiar realizacji reformy kinematografii i jej następstwa  /81

Od Komitetu Kinematografii do Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej  /82

Źródła i materiały finansowania kinematografii   /90

Zasady finansowania ze środków publicznych. Rola Agencji Scenariuszowej, Agencji Produkcji Filmowej i Agencji Dystrybucji Filmowej   /91

Telewizja Polska SA i stacje komercyjne w roli inwestorów filmowych  /107

Inne krajowe źródła finansowania  /121

Międzynarodowe koprodukcje i europejskie fundusze  /127

Podsystem produkcji filmowej  /138

Rynek producentów filmowych: prywatne kontra państwowe   /138

Strategie producenckie  /146

Słabości i problemy rynku producenckiego  /150

Baza techniczno-usługowa. Główni kooperanci producentów   /154

Podsystem dystrybucji filmów   /159

Nowy model państwowej dystrybucji   /159

Prywatni dystrybutorzy i ich oferta  /163

Strategie dystrybutorskie   /169

Narzędzia promocji filmów   /176

Podsystem rozpowszechniania filmów   /179

Proces przekształceń własnościowych sieci kin   /179

Ekspansja multipleksów  /186

Problemy komercjalizacji i amerykanizacji repertuaru kin  /192

Działalność kin studyjnych  /198

Rozdział V. Widzowie i twórcy w polityczno-ekonomicznych realiach kinematografii po 1989 roku   /202

Widownia wobec kina  /202

Preferencje publiczności kinowej  /206

Reakcje widowni i krytyki na polskie filmy  /210

Twórcy wobec reformy kinematografii   /219

Zakończenie   /233

Aneks  /238

Bibliografia   /243

Indeks filmów przywołanych w pracy  /265

Indeks nazwisk   /275

Indeks rzeczowy   /285

Summary  /288

Resume  /290