Hetman wielki koronny Mikołaj Potocki - hetman zhańbiony?

Bohaterem książki jest hetman wielki koronny Mikołaj Potocki (ok. 1593–1651). Mimo że sylwetka tego magnata do dziś nie doczekała się pełnej biografii, to epitety, jakimi jest określany, nie są pozytywne: marny, przesądny, niedołężny, zbyt pewny siebie wódz, alkoholik, rozpustnik, kunktator. Pierwszy i chyba jedyny w historii Rzeczypospolitej hetman prowadzący bitwę z karocy, pod wpływem alkoholu. Dodatkowo autor klęski pod Żółtymi Wodami i Korsuniem oraz wątpliwego zwycięstwa w kampanii 1651 r. zakończonego ugodą w Białej Cerkwi.

Potocki to hetman zhańbiony, w ogóle nieporównywany z największymi polskimi hetmanami: Żółkiewskim i Chodkiewiczem, postrzegany przez pryzmat poniesionych klęsk i przypiętych mu wieki temu łatek. Wydaje się, że historia wydała na niego jednoznaczny wyrok. Czy słusznie? Książka w oparciu o krytyczną analizę źródeł, ale zarazem w popularyzatorski sposób, przedstawia obraz, który wcale nie jest tak jednoznaczny.

Spis treści:

Wstęp  /7

I. Kariera rodu Potockich w Rzeczypospolitej  /15

II. Dzieciństwo Mikołaja Potockiego 1593-1609  /41

Status rodziny Potockich w pierwszej połowie XVI w.  /41

Młodość i edukacja Mikołaja Potockiego  /51

III. Kariera młodego magnata 1609-1637  /107

Studia praktyczne   /65

Pod protekcją Koniecpolskiego  /87

IV. Hetman polny koronny 1637-1646  /107

Powstanie kozackie 1637-1638   /107

Sytuacja na granicy południowo-wschodniej  /141

V. Hetman wielki koronny 1646-1651  /153

Druga persona w państwie?  /153

Kampania z 1648 r. przeciw Bohdanowi Chmielckiemu  /176

U kresu życia  /212

Zakończenie  /233

Bibliografia  /243

Indeks osobowy  /249