Generał Józef Bem bohater Polski i Węgier

Autor: Istvan Kovacs

Rok wydania: 2012

Liczba stron: 32

Okładka: miękka

Format: 16,00 c, x 23,00 cm

Uwagi - okładka z lekkimi zatarciami, brzegi stron przykurzone; zagieta okładka

Józef Zachariasz Bem urodził się w tarnowskiej rodzinie mieszczańskiej 14 marca 1794 r. Był synem Andrzeja Bema I Agnieszki z Gołuchowskich. W 1809 r. piętnastoletni Józef, za zgodą rodziców, zaciągnął się do armii Księstwa Warszawskiego. Jesienią tego roku rozpoczął edukację w dwustopniowej Szkole Artylerii i Inżynierów w Warszawie. W 1812 r. w stopniu porucznika wziął udział w moskiewskiej kampanii Napoleona 1812 r., w trakcie której walczył w korpusie Macdonalda. Kampania ta zakończyła się klęską, a Józef Bem uczestniczył w 1813 r. w obronie twierdzy Gdańsk. Na wniosek jej komendanta gen. Rappa Bem został odznaczony krzyżem Legii Honorowej.

Po upadku Napoleona Bem służył w armii Królestwa Polskiego. W tym okresie zajął się pracą naukową, związaną z zastosowaniem nowej broni artylerii rakietowej. Wyniki swych badań zawarł Bem w wydanej w 1819 r. pracy "Uwagi o rakietach zapalających". W roku 1822 wstąpił do Wolnomularstwa Narodowego. Za przynależność do tej organizacji Bem został skazany na degradację i skazany na rok więzienia. Choć wyrok uchylono, Bem złożył dymisję i opuścił Królestwo Polskie, udając się do Galicji. Tu prowadził badania nad maszynami parowymi i ich zastosowaniem.

Józef Bem czynnie uczestniczył w wydarzeniach powstania listopadowego. Powierzono mu dowództwo nad czwartą baterią artylerii lekkokonnej ( w stopniu majora). Odznaczył się w bitwie pod Iganiami (10 kwietnia 1832 r.) i w batalii pod Ostrołęką (26 maja 1831). W trakcie tej drugiej batalii ujawniły się niepospolite talenty wojskowe Bema. To właśnie jego brawurowa szarża na rosyjskie oddziały złagodziła rozmiar klęski wojsk polskich. Otrzymał awans na pułkownika i Złoty Krzyż Virtuti Militari.

(ze wstępu)