GRU sowiecki super wywiad 1918 - 1988

Autor: Pierre de Villemarest

Rok wydania: 1998

Liczba stron: 408

Okładka: miękka 

Format: 14,5 cm x 20,5 cm  

Wydanie II

Uwaga! Brzegi kartek nieznacznie przykurzone/przybrudzone. Okładka posiada zakurzenia, małe zagięcie oraz zarysowania/mocne zatarcia

Trzy początkowe litery. Pięć cyfr: 44 388. Nie ma co nawet szukać w dostępnych w Moskwie książkach telefonicznych. To numer najtajniejszej z sowieckich służb specjalnych od 1918 roku, rywalki KGB. Nigdy nikt nie opowiedział jeszcze jej historii od chwili powstania aż po rok 1988.

Aby zrozumieć to, co dokonało się w Moskwie, trzeba zrozumieć czym jest GRU. Oto najmniej znane afery szpiegowskie z ostatnich lat, szczególnie w dziedzinie polowania na technologie. W Waszyngtonie, Atenach, Paryżu, od Japonii po Norwegię. Wszystko to przedstawiono na podstawie bogatej dokumentacji i zilustrowanego barwnymi anegdotami, które dają wiele do myślenia.

W jaki sposób funkcjonuje GRU, jak werbuje ludzi, jak rozmieszcza swoich agentów, jak działa na terenie różnych krajów i wewnątrz najważniejszych organizacji międzynarodowych. Po raz pierwszy Francuz, przy pomocy eksperta z amerykańskiego senatu, uchyla rąbka tajemnicy najtajniejszej z tajnych służb sowieckich: GRU 
 
(opis wydawcy)

Spis treści:

CZĘŚĆ I. Nowoczesna wojna, czyli obława na technologie

1. Waszyngton, Ateny, Paryż: ciekawscy z WPK /9

2. Obława na tropicieli, z jednego kontynentu na drugi /42

3. Japońskie mrówki w norweskim terrarium /68

4. Szwedzka neutralność w konflikcie z GRU /92

CZĘŚĆ II. Historia i ludzie GRU

5. "Akwarium" w centrum intryg /114

6. Dyrektorzy: struktury i zajmowanie pozycji w latach 1918-1933 /140

7. Lata Bierzina (1924-1935), a potem klęska /167

8. GRU a druga wojna światowa  /209

9. Czterej dyrektorzy przez cztery lata, lecz poza tym - "Sonia" /233

CZĘŚĆ III. Okres powojenny i czasy obecne

10. GRU wobec Europy (1945-1949) /266

11. Towarzysz Popow, czyli koniec pewnej epoki (1949-1958) /290

12. Iwan Sierow, czyli jak KGB zdobywa szturmem GRU (1959-1962)  /318

13. Od Iwaszutina do Kriwoszejewa (lata 1963-1988) /336

Zamiast konkluzji /355

Podziękowania /357

A. Aneksy dotyczące struktur

I. Dyrektorzy GRU w latach 1918-1988  /361

II. Dyrekcja sztabu generalnego według syntetycznego ujęcia Deuxieme Bureau z kwietnia 1923 roku /363

III. Struktura GRU na początku 1988 roku  /364

IV. Ministerstwo Obrony Narodowej - Sztab Generalny - GRU, lata 1946-1988 /366

V. Ministerstwo Obrony Narodowej 1 sierpnia 1991 (w przeddzień puczu)  /367

VI. Sztab generalny ZSRR, początek roku 1988 /368

VII. Zarządy okręgów wojskowych i floty (początek roku 1988)  /370

B. Aneksy ogólne /371

1. Biuro Martensa w latach 1919-1921 /371

2. Wyjątek z akt Hammera /373

3. Rozmieszczenie radzieckich służb specjalnych w Niemczech w latach 1946-1949 /374

4. Główne bazy prób z bronią jądrową i laserową w ZSRR, rok 1987 /375

Noty i źródła/376

Bibliografia /386

Indeks nazwisk /391