Enuma Elisz i inne teksty mezopotamskie

Autor: nieznany

Przekład: Antoni Lange

Rok wydania: 2010

Liczba stron: 68

Okładka: miękka

Format: 14,5 cm x 20,5 cm

Seria: Święte Księgi, Święte Teksty nr 9

Enuma Elisz (Enûma Eliš) to babiloński epos napisany w języku akadyjskim, nazywany tak od pierwszych słów, które znaczą "Kiedy na wysokości". Pierwotny tekst tego eposu pochodzi z XIV wieku p.n.e., zaś zachowana wersja pochodzi z II wieku p.n.e.. Był recytowany w Babilonie w czasie święta Nowego Roku. Nazywany jest też eposem o stworzeniu wszechświata. Porządek przedstawia się następująco: światem rządzi panteon bogów z Mardukiem na czele, ludzkość ma tylko służyć bogom. Kosmogonia babilońska miała jednoznaczny pogląd na sens istnienia człowieka. Jak podaje "Enuma Elisz" - "kiedy żaden jeszcze nie objawił się bóg", istniały jedynie praistoty. U zarania dziejów byli tylko Apsu - istniejąca od zawsze słodkowodna Otchłań - i Tiamat (Ocean). Symbolizowały one pierwiastki: żeński i męski. To na podstawie analizy tych tekstów mezopotamskich Zecharia Sitchin sformułował swoją niezwykłą teorie o pochodzeniu ludzkiej cywilizacji.

Spis treści:

Wstęp tłumacza  /5

I. Stworzenie świata  /16

II. Kosmogonia chaldejska  /37

III. Assur  /39

IV. Drzewo Eridu  /40

V. Rzeka żywota  /41

VI. Bel i Labbu  /42

VII. Legenda o wichroptaku Zu i o tablicach przeznaczeń  /44

VIII. Historia Adapy  /48

IX. Historia Etany  /53

X. Zejście Isztar do piekieł  /61