Z monetą przez wieki

Redakcja: Marek Derwich

Rok wydania: 2014

Liczba stron: 114

Okładka: twarda

Format: 22,5 cm x 19,5 cm

Fundamentalna zasada wiążąca wartość monety z ilością kruszcu w niej zawartego znajduje odzwierciedlenie w nazwach greckich jednostek monetarnych, identycznych z nazwami jednostek wagowych. Generalnie w Grecji stosowano system czterech jednostek wagowych; składały się nań: talent równy 60 minom, mina równa 100 drachmom, drachma równa sześciu obolom. W najpopularniejszym w epoce klasycznej i hellenistycznej attyckim systemie wagowym talent odpowiadał 26,12 kg, mina 436,6 g, a drachma 4,36 g. Oczywiście nigdy nie emitowano monet wagi talenta, ani nawet miny - pozostały one na zawsze jednostkami przeliczeniowymi, a z nich talent zachowywał symboliczne znaczenie miary znacznej wartości [...]

Najczęściej emitowana była moneta jednodrachmowa, a poza tym na ogół bito jej parzyste wielokrotności: didrachmę (dwie drachmy), często występującą tetradrachmę (cztery drachmy) oraz znacznie rzadsze heksadrachmy (sześć drachm), oktodrachmy (osiem drachm) i dekadrachmy (10 drachm).

(fragment K. Nawotka - Monety i mennictwo greckie od epoki archaicznej do czasów Aleksandra Wielkiego)

Spis treści:

Wstęp  /7

K. Nawotka - Monety i mennictwo greckie od epoki archaicznej do czasów Aleksandra Wielkiego  /9

A. Wojciechowska - Monety starożytnego Egiptu w IV w.p.n.e.  /23

J. Szwed - Mennictwo celtyckie  /39

Ł. Migniewicz - Monety bizantyjskie  /55

B. Paszkiewicz - Ostatnia dzielnicowa moneta kujawska?  /69

J.A. Kujat - Monety zastępcze na Śląsku i ich datowanie /85

Informacje o autorach  /97

Spis ilustracji i tabel  /98

Indeks osób  /103

Indeks nazw geograficznych i etnicznych  /106

Indeks rzeczowy  /110