Rozwój broni strzeleckiej Tom II

Autor: Władimir G. Fiodorow

Rok wydania: 2024

Liczba stron: 381

Okładka: twarda

Format: 17,0 cm x 24,0 cm

W drugiej części swej pracy Władimir Grigoriewicz Fiodorow, wybitny rosyjski teoretyk i konstruktor, przedstawia historię rozwoju broni automatycznych oraz analizuje istniejące w jego czasach jej systemy i wzory, także te skonstruowane przez niego samego. Tekst zawiera dokładne dane uzbrojenia strzeleckiego stanowiącego wyznacznik ówczesnej epoki oraz jest bogato ilustrowany prawie 250 rysunkami i wykresami.

Autor należał do najstarszych pionierów badań w dziedzinie broni automatycznych i napisał wiele prac naukowo-technicznych, konstruktorskich oraz literackich. W 1912 r. skonstruował pierwszy w pełni działający i użyty bojowo rosyjski karabin samopowtarzalny, a za całokształt prac nad bronią automatyczną otrzymał wielką Nagrodę Michajłowską. Podczas I wojny światowej dokonał przeróbki karabinu samopowtarzalnego na samoczynny, natomiast w latach 20. powołał pierwsze w ZSRR biuro projektowo-konstruktorskie broni strzeleckiej oraz uczestniczył w dwóch kolejnych konkursach na karabin samopowtarzalny dla Armii Czerwonej.

(opis wydawcy)

Spis treści:

Podziękowania od tłumacza /9 

Notka biograficzna autora  /11

Jednostki miar i wag /14

Wstęp  /15

PIERWSZY OKRES. ROZWÓJ BRONI AUTOMATYCZNYCH - OD ICH POJAWIENIA SIĘ DO WYBUCHU I WOJNY ŚWIATOWEJ 

Rozdział I. Potrzeba klasyfikacji broni dla łatwiejszego zaznajomienia się z systemami broni automatycznych. Klasyfikacja według Willego, Kaisertreu, Marcela Devougesa i W. Fiodorowa. Przedstawienie klasyfikacji według Fiodorowa, z opisem charakterystycznych systemów broni automatycznych i cech rzeczonych systemów  /21

Rozdział II. Klasyfikacja typów broni automatycznych. Pistolety automatyczne. Pistolety maszynowe. Karabiny automatyczne: samopowtarzalne, samoczynne i automaty. Karabiny maszynowe: ciężkie, ręczne i wyspecjalizowane, z podziałem na lotnicze, przeciwlotnicze, czołgowe i przeciwpancerne. Wielkokalibrowe karabiny maszynowe /75

Rozdział III. Pojawienie się ciężkich karabinów maszynowych. Kartaczownica jako prekursor karabinu maszynowego. Rozmaite systemy kartaczownic. Konstrukcja kartaczownic systemu Gatlinga. Prace gen. Gorlowa. Zastosowanie kartaczownic systemu Reffye podczas wojny francusko-pruskiej 1870-1871. Wady organizacji baterii kartaczownic, wady samego systemu. Wycofanie kartaczownic z uzbrojenia. Pojawienie się karabinów maszynowych. Pierwszy wzór karabinu maszynowego systemu Maxim. Próby karabinów maszynowych Maxim w różnych państwach i stopniowe wprowadzenie ich do uzbrojenia. Przebieg prób karabinu maszynowego Maxim w Rosji. Formowanie doświadczalnych kompanii karabinów maszynowych. Wojna rosyjsko-japońska. Podjęcie po jej zakończeniu intensywnych prac nad wprowadzeniem do uzbrojenia karabinów maszynowych. Pojawienie się kolejnych systemów: Colt, Hotchkiss, Škoda, Puteaux, St. Étienne, Schwarzlose, Madsen, lekki Maxim-Vickers. Opis konstrukcji tych systemów. Stan rzeczy pod względem karabinów maszynowych istniejący przed wojną światową  /109

Rozdział IV. Pojawienie się pistoletów automatycznych. Niedoskonałości rewolwerów względem pistoletów automatycznych. Kwestia zastąpienia nimi rewolwerów. Stan rzeczy za granicą. Argumenty Wydziału Broni Ręcznych o przedwczesności wycofania rewolwerów, Główne dane konstrukcyjne pistoletów automatycznych: kaliber, system automatyki, sposoby łączenia zamka z lufą, celownik, ich właściwości balistyczne /137

Rozdział V. Prace nad karabinami automatycznymi w okresie przedwojennym. Pierwszy wzór karabinu automatycznego Josepha Curtisa. Nasilenie prac nad karabinami automatycznymi po wojnie rosyjsko-japońskiej. Stan rzeczy w armiach obcych. Powołanie w Rosji specjalnej komisji do opracowania karabinu automatycznego i specjalnego naboju do niego. Program prób karabinów automatycznych. Próby karabinów W. Fiodorowa, Brauninga, Sjögrena, F. Tokariewa, Kjellmana i in. Stan rzeczy przed wojną światową w Rosji oraz armiach obcych  /151

Rozdział VI. Prace w zakresie balistyki nowego karabinu. Badania w zakresie balistyki wewnętrznej karabinów kalibru 6-6,5-7 mm przy strzelaniu pociskami o obciążeniach poprzecznych 21, 23 i 25 g na 1 cm² w celu ustalenia prędkości początkowej oraz wpływu na nią poszczególnych elementów. Doświadczenia w zakresie balistyki zewnętrznej karabinów w celu ustalenia płaskości toru, celności i przebijalności. Badania w zakresie zdolności rażenia pocisków małokalibrowych - strzelania do zwłok ludzkich i zwierzęcych. Wnioski /177

Rozdział VII. Przyjęcie przez armię niemiecką ostrołukowych nabojów z pociskiem „S" w 1904 r. Korzyści nowego naboju. Powołanie w Rosji w 1906 r. specjalnej komisji do opracowania nowego naboju. Elementy nowego naboju: obrys części głowicowej, ciężar pocisku, średnica pocisku, grubość i rodzaj płaszcza, łuska, proch. Główne dane i właściwości balistyczne naboju ostrołukowego wz. 1908 r. Opracowanie nowej ramki celownika do karabinu wz. 1891 r. Dostosowanie karabinów do strzelania nowymi nabojami. Stan rzeczy za granicą - podstawowe dane nowych nabojów przyjętych w armiach obcych /187

DRUGI OKRES. I WOJNA ŚWIATOWA I ROZWÓJ BRONI AUTOMATYCZNYCH PODCZAS NIEJ

Rozdział VIII. I wojna światowa 1914-1918. Właściwości uzbrojenia strzeleckiego armii rosyjskiej na tle wzorów zagranicznych. Ilości uzbrojenia przewidziane przedwojennymi należnościami mobilizacyjnymi. Niedostatek karabinów. Zaopatrywanie w karabiny powtarzalne, karabiny maszynowe i amunicję drogą zakupów gotowych partii i zamówień w fabrykach zagranicznych. Działalność fabryk rosyjskich /205 

Rozdział IX. Znaczenie I wojny światowej w odniesieniu do nowych wzorów uzbrojenia. Intensywne prace w armiach obcych. Wprowadzenie do uzbrojenia ręcznych, lotniczych, czołgowych i przeciwpancernych karabinów maszynowych, pistoletów maszynowych i karabi- nów automatycznych. Opis przyjętych wzorów. Prace w Rosji. Zamówienie na automaty W. Fiodorowa /235

TRZECI OKRES. ROZWÓJ BRONI AUTOMATYCZNYCH W OKRESIE POWOJENNYM 

Rozdział X. Stan rzeczy w dziedzinie karabinów maszynowych po I wojnie światowej. Najważniejsze zadanie chwili - skonstruowanie ręczne- go karabinu maszynowego odpowiadającego wymaganiom współ- czesnego pola walki. Decyzja o wprowadzeniu do uzbrojenia RKKA ręcznego karabinu maszynowego Maxim-Tokariew. Opra- cowanie ręcznego karabinu maszynowego wego W. Diegtiariowa. Próby poligonowe, fabryczne i wojskowe. Cechy szczególne DP. Krótkie wiadomości dotyczące opracowania lotniczej i czołgowej wersji karabinów maszynowych Diegtiariowa  /271 

Rozdział XI. Stan rzeczy w dziedzinie karabinów maszynowych za granicą. Podsta- wowe dane nowo opracowanych i przyjętych do uzbrojenia ręcznych karabinów maszynowych. Porównanie ich charakterystyk. Ciężkie i lotnicze karabiny maszynowe. Prace konstruktorów włoskich. Wiel- kokalibrowe karabiny maszynowe. Najnowsze ich wzory  /287