Przed Łupaszką u Kmicica. Wileńszczyzna 1943

Zygmunt Mieczysław Grunt-Mejer "Zyga"

Rok wydania: 2015

Liczba stron: 332

Okładka: miękka

Format: 14,00 cm x 20,5 cm

Uwagi - okładka i brzegi stron z zabrudzeniami

"Zostawiwszy oddział na bazie pod dowództwem pchor. „Ostroga” jedziemy do Ludwinowa. Z informacji, które do nas przeciekły miały być rozmowy z sowieckimi partyzantami. Mamy przeprowadzić rozmowy w Niesłuczy koło Naroczy. Z Ludwinowa wszyscy jedziemy konno przez Kupę w nocy, okrążamy od zachodu Narocz i jedziemy do Niesłuczy. Jadą: „Kmicic”, „Maks”, „Podbipięta”, „Gryf”, „Tarzan”, „Akacja”, „Dzięcioł” i Władek. Do domu letniskowego w Niesłuczy, skąd wyruszaliśmy z „Kmicicem” w pole w marcu. Tutaj „Kmicic” rozmawiał z Markowem. Nie wiem czy dostał rozkaz, aby z nimi rozmawiać, czy też z własnej inicjatywy. Konie rozsiodłaliśmy, pasą się, a „Kmicic” poszedł na rozmowy. Sam poszedł na rozmowy z Markowem, nikt mu nie towarzyszył. [...] A to był Markow. Pijany, zalany szedł znad jeziora. Przystojny mężczyzna, w mundurze niemieckim, w furażce, on przeważnie tak chodził."

"W terenie spotykaliśmy się ciągle z partyzantką sowiecką. Wówczas wymienialiśmy hasła ustalone przez nasze i sowieckie dowództwo. Najczęściej to były hasła: Moskwa, Warszawa, Wołga, Wisła itp., po czym spokojnie rozchodziliśmy się, każdy w swoja stronę. O wydarzeniach politycznych byli szybciej informowani, bo już 6 lipca 1943 roku oznajmili nam po spotkaniu o śmierci gen. Sikorskiego. Partyzanci sowieccy, jak i ludność miejscowa, nazywała nas Legionami, a nam wówczas i na myśl nie przychodziło, że w Polsce oddziały partyzanckie dzielą się na jakieś AK, AL bądź BCH czy tez NSZ – ot była partyzantka polska i sowiecka. [...] Komendant utrzymywał kontakty za pomocą łączników z siatką naszego podziemia, a mając w swym obrębie sowiecką brygadę dowodzoną przez Markowa, o którym już uprzednio wspominałem, utrzymywał z nią ścisły związek, który później przyczynił się do tragedii"

(fragment książki)

Spis treści:

Zygmunt Mieczysław Grunt-Mejer  /7

Od Autora  /9

Rozdział I. Wileńszczyzna przed wojną  /13

1. W odrodzonej Polsce  /13

2. Mniejszości narodowe  /16

3. Topografia terenu działań   /20

Rozdział II. Okupanci na Ziemi Wileńskiej  /23

1. 17 września 1939 - 22 czerwca 1941  /23

2. 22 czerwca 1941 roku - 13 lipca 1944 roku  /25

Rozdział III. Nastroje społeczne i konspiracja w terenie  /36

1. Antoni Burzyński "Kmicic"  /66

2. "Kmicic" wyrusza w pole  /71

3. Policja z Miadzioła łączy się z "Kmicem"  /78

Rozdział V. Rozwój Brygady "Kmicica"  /83

1. Polska baza w sąsiedztwie Sowietów  /83

2. Potyczki z wrogami  /90

3. Zniszczenie żandarmerii niemieckiej w Duniłowiczach  /94

4. Rozbicie żandarmerii niemieckiej z Kobylnika  /99

5. Zniszczenie żandarmerii niemieckiej w Żodziszkach  /105

Rozdział VI. Dramaty Brygady "Kmicica"  /114

1. Święto Żołnierza Polskiego  /114

2. Rozbrojenie Brygady "Kmicica"  /118

3. Śledztwo NKWD i selekcja  /124

4. Oddział im. Bartosza Głowackiego  /129

5. Wokół śmierci "Kmicica", jego sztabu i żołnierzy - domniemania, domysły, fakty  /132

6. Bój "Łupaszki" z Sowietami nad jeziorem Narocz  /138

Rozdział VII. Zakończenie  /144

Aneksy  /152

Relacje żołnierza Brygady "Kmicica"  /153

Lista konspiratorów AK i żołnierzy Partyzanckiej Brygady "Kmicica" na Wieńszczyźnie  /254

Tekst przysięgi Organizacji Wojskowej Narodu Walczącego  /312

Major Stefan Świechowski "Sulima"  /313

Bibliografia  /315

Indeks nazwisk i pseudonimów   /316

Indeks nazw geograficznych  /326