Osobista historia polskiej literatury powojennej

Historia polskiej literatury powojennej, którą proponuję, podzielona jest na trzy części. Pierwsza z nich skupiona została na drugiej wojnie światowej i jej konsekwenjach. (...) Druga część w centrum swojego zainteresowania ma Października 1956 roku i najważniejszych twórców tego polityczno-literackiego przełomu. (...) Część trzecia dotyczy lat po 1989 roku (...).

Moja książka wynika z wiary w historię literatury jako sensowną całość, którą niezależnie od trudności z tym związanych należy przedstawiać jako jedną opowieść. Chciałoby się dodać, że ma to znaczenie zwłaszcza teraz, w trzeciej dekadzie XXI wieku, gdy nie ulega wątpliwości rewitalizacja historii zmuszająca nas, Polaków, Europejczyków, ludzi Zachodu, nie tyle do konfrontacji z cywilizacjami innymi niż nasza, co przede wszystkim do zmierzenia się z własną tożsamością, genetycznie judochrześcijańską, środziemnomorską, rozpadajacą się na naszych oczach lub, jak chcą inni, ewoluującą w stronę nieograniczonej modernizacji: posthumanistycznej i reagującej na antropocen, emancypującej już nie tylko osoby, ale także zwierzęta i rośliny. Można w tej sytuacji dzielić się i tam, gdzie trwają badania o historyczno-literackim charakterze. Można potwierdzać swoją odrębość, opowiadając własną historię literatury, a przecież niezależnie od tego, jak bardzo jesteśmy różni, literaturę mamy jedną. Badanie jej, zwłaszcza całościowe, stanowi znakomitą okazję do szukania zrozumienia i porozumienia między różnymi historycznoliterackimi syntezami, a w konsekwencji między tymi, którzy próbują je tworzyć, i tymi, którzy odrzucają je jako formę niemożliwą, że o nadużywajcych syntez nie wspomnę.

(opis wydawcy) 

Spis treści:

Wstęp  /9

Prolog albo stan badań historiycznoliterackich  /17

CZĘŚĆ I. Wokół wojny

Przełom. Lata 1944-1948 w literaturze polskiej  /43

Tadeusz Borowski. Antyromantyczny początek literatury polskiej po wojnie  /71

Polska literatura obozowa. Kilka pytań o syntezę, której nie ma  /91

Trwanie nieobecnych. Wojna w polskiej prozie emigracyjnej lat 1944-1948  /113

Komunizm, socrealizm, opozycja: powojenna historia kilku polskich pisarzy. Wokół książki Anny Bikont i Joanny Szczęsnej Lawina i kamienie  /131

Pisarz katolicki w PRL-u. Kilka przykładowych lektur  /173

Bezradność. Polska proza wobec drugiej wojny światowej  /193

CZĘŚĆ II. Wokół Października 

Borowski i Hłasko. O końcu wojny i końcu stalinizmu w literaturze polskiej  /211

Marek Hłasko  /225

Pokolenie `56 w prozie /239

Proza po 1956 roku  /251

Manifest turpizmu. Rozmowa o poezji Stanisława Grochowiaka  /263

Reistyczna filozofia prowincjonalna. Obroty rzeczt Mirona Białoszewskiego  /283

Śmierć i sztuka przy kawiarnianym stoliku. O kilku wierszach Wisławy Szymborskiej  /303

Orientacja Poetycka "Hybrydy" i Edward Stachura  /327

Nowa Prywatność  /339

CZĘŚĆ III. Po 1989 roku

Koniec świata albo Świetlicki apokaliptyczny  /355

Polska proza po Gnoju. Kuroczk, Czerwinski, Sieniewicz i inni  /375

Co by było gdyby? O polskiej poezji współczesnej z "amerykańskiego" punktu widzenia  /393

Jak to z sacrum było (w PRL-u) i co się z nim stać może (w III RP)? Diagnoza historycznoliteracka  /411

Wojciech Wencel. Nowa poezja narodowa?  /431

Proza polska przełomu XX i XXI wieku?  /455

Nowa powieść historyczna? Husycka trylogia Andrzeja Sapkowskiego w kontekście polskiej prozy historycznej  /479

O trzech powodach, dla których Wiesław Myśliwski jest najwybitniejszym polskim prozaikiem przełomu XX i XXI wieku  /495

Epilog albo aneks

Genealogiczna historia literatury polskiej XX i XXI wieku  /519

Nota bibliograficzna  /543

Bibliografia  /547

Indeks osobowy  /589