O reformie wojskowej Mariusza. Narodziny i rozwój armii zawodowej w starożytnym Rzymie (II-I w. p.n.e.)

Na czym polegała reforma wojskowa Mariusza? Kim był Mariusz? 

Starożytny Rzym. Burzliwa epoka schyłku republiki. Ostatnie lata II w. p.n.e. Imperium Rzymskie stoi na krawędzi kryzysu. Sytuacja jest krytyczna. Rozdartej wewnętrznymi sprzecznościami republice zagraża inwazja Germanów. Jugurta, przebiegły król Numidii, skutecznie hamuje postępy legionów w Afryce, korumpuje arystokrację senatorską, a nawet wieszczy rychły upadek Wiecznego Miasta. Obywatelska armia rzymska, będąc naznaczona piętnem rozkładu, nie spełnia pokładanych w niej oczekiwań. W odpowiedzi ambitny konsul Gajusz Mariusz (C. Marius) rozpoczyna reformę wojskową. Sięga po rozwiązanie, które odmieni losy republiki.  

Mariusz (156–86 r. p.n.e.) to jedna z najwybitniejszych postaci w dziejach antycznego Rzymu. Siedmiokrotny konsul, aktywny wódz i polityk, pogromca Jugurty i Germanów, obrońca rzymskiej cywilizacji, weteran wielu wojen, wuj Cezara. Reformator sił zbrojnych, który zapoczątkował długotrwały proces reformy wojskowej. 

Stopniowo, w ciągu kolejnych lat i dekad, Rzym przeżywa narodziny i rozwój profesjonalnej armii. Wojsko z poboru, oparte na milicyjnych zasadach, zostaje zastąpione przez armię zawodową. Następuje uproszczenie organizacji, ujednolicenie uzbrojenia i konsolidacja taktyki. Model nowego rzymskiego legionu będzie wzorcem dla późniejszych formacji zbrojnych, nie omijając systemów wojskowych współczesnego świata...

Spis treści:

Wstęp  /8
Bibliografia  /541