Niemieckie naczelne dowództwo w latach 1914-1916

Autor: Eryk von Felkenhayn

Rok wydania: 2012

Liczba stron: 180

Okładka: twarda

Format: 17,00 cm x 24,00 cm

Uwagi - okładka z zatarciami, niewielkie uszkodzenie okładki, brzegi stron lekko zabrudzone

Reprint wydania z 1926 roku. Wspomnienia naczelnego dowódcy armii niemieckiej z czasów I wojny światowej, Erich von Falkenhayna. Większość publikacji nie została jednak poświęcona jego osobistym przeżyciom, lecz działaniom wojennym w latach 1914-1916 widzianym z perspektywy niemieckiego dowództwa. Do książki dołączono również szereg map ilustrujących największe bitwy i kampanie I wojny światowej.

Spis treści:

Przedmowa /9 

Rozdział I. Zmiana na stanowisku szefa Sztabu Generalnego. Pojęcie i zakres działania Naczelnego Dowództwa. – Stosunek Naczelnego Dowództwa do sprzymierzonych naczelnych dowództw. – Główni współpracownicy Naczelnego Dowództwa /11

Rozdział II. Ogólne położenie w połowie września 1914 r. Niebezpieczne osłabienie frontu zachodniego na korzyść wschodniego. – Odmowa dalszego cofnięcia frontu. – Niemożliwość toczenia działań zaczepnych na wschodzie, a działań obronnych na zachodzie. – Marynarka nie udziela na razie czynnego poparcia. – Ważność zamknięcia na stałe Dardaneli. – Decyzja poparcia sprzymierzeńca w Galicji. – Powaga położenia. – Angielski plan wygłodzenia  /14

Rozdział III. Walki nad Yserą i pod Łodzią. Niepowodzenie marszu czołowego ku Sanowi i Wiśle. – Myśl natarcia we Flandrii utrzymuje się. – Dowódca frontu wschodniego decyduje się na uderzenie boczne. – Bitwa pod Ypres. – Zasady wojny pozycyjnej. – Podział na grupy amii; ujemne strony tego podziału   /25

Rozdział IV. Od rozpoczęcia wojny pozycyjnej w listopadzie i grudniu 1914 r. do wznowienia wojny ruchowej w roku 1915. Dodatnie i ujemne strony wojny pozycyjnej. – Zwiększenie jednostek bojowych przez zmniejszenie stanów. – Uzupełnienie sprzętu wojennego i amunicji w zimie 1914-15. – Rozwój lotnictwa. – Przystąpienie Turcji do wojny. – Braki, które się dały we znaki prowadzeniu wojny w Turcji. – Dowódcy na wschodzie domagają się dalszego dostarczenia sił. – Znaczenie Rosji dla wyniku wojny. – Ofensywa zimowa na wschodzie jest postanowiona. – Ofensywa na wschodzie prowadzi tylko połowicznych powodzeń. – Wyniki walk w Karpatach i bitwy na Mazurach. – Natarcia odciążające na zachodzie. – Położenie w Dardanelach. – Postawa Włoch. – Wojna łodziami podwodnymi /35

Rozdział V. Przełom pod Gorlicami i Tarnowem i jego następstwa. Położenie na froncie zachodnim na wiosną 1915 r. – Stan wojska austriacko-węgierskiego. – Rozważania przed postanowieniem przełamania frontu. – Rozważania przed przełamaniem frontu. – Przygotowania do przełamania frontu. – Działania pozorne przed przełamaniem frontu. – Przełamanie frontu. – Natarcia odciążające na zachodzie. – Następstwa przełamania frontu. – Postępowanie wobec Włoch. – Rozważania co do postępowania wobec Włoch. – Postanowienie prowadzenia wojny z Włochami na razie obronnie. – Stosunek Niemiec do Włoch. – Położenie w Galicji z końcem maja i początkiem czerwca 1915 r. – Ofensywa w Galicji zostaje znowu podjęta w czerwcu 1915 r.  /53

Rozdział VI. Działania przeciw Rosji w lecie i w jesieni 1915 r. - wstrzymanie nieograniczonej wojny łodziami podwodnymi. Położenie na wschodzie w połowie 1915 r. – Rozważania nad położeniem Galicji z końcem czerwca 1915 r. – Utworzenie „armii Bugu”. – Właściwości terenu na obszarze Prypeci. – Zarządzenia celem odciążenia grupy uderzeniowej w Królestwie Polskim. – Stanowisko Naczelnego Dowództwa wobec zamiarów dowódcy frontu wschodniego. – Poważne przesilenie w c. i k. 4 armii z początkiem lipca 1915 r. – Nowe zarządzenia celem odciążenia grupy uderzeniowej. – Przejście Woyrscha przez Wisłę, zwycięstwo Mackensena. – Wzięcie Warszawy i Dęblina. – Nieporozumienia między Naczelnym Dowództwem a dowódcą frontu wschodniego. – Błędy w prowadzenie działania. – Odrębne działania c. i k. Naczelnego Dowództwa i dowódcy frontu wschodniego. – Początek transportów na granicę serbską. – Wzięcie Modlina. – Rosjanie fortyfikują się pod Wilnem. – Początek ofensywy wileńskiej przed dowódcę frontu wschodniego. – Zatrzymanie operacji wileńskiej. – Korespondencja Naczelnego Dowództwa z dowódcą frontu wschodniego. -  Stałe pozycje w jesieni 1915 r. – Macki pokojowe w stronę Rosji. – Wstrzymanie bezwzględnej wojny łodziami podwodnymi. – Propozycja pośrednictwa Ameryki  /71

Rozdział VII. Próby przełamania frontu na zachodnim teatrze wojennym w jesieni 1915 r. i kampania przeciw Serbii. Zawarcie przymierza z Bułgarią. – Plan działań przeciw Serbii. – Powodzenia francuskie w Szampanii w jesieni 1915 r. – Złamanie nieprzyjacielskich natarć masowych. – Przybycie ledwo w porę posiłków za zachód. – Bohaterowie niemieccy we Francji w jesieni 1915 r. – Warunki przełamania frontu. – Przejście przez Dunaj w jesieni 1915 r.; działania Serbii. – Pogrom wojska serbskiego. – Uwzględnienie przymusowego położenia Grecji. – Kampania serbska działaniem pobocznym. – Tarcia między Bułgarią a Austro-Węgrami. – Zrzeczenie się dalszego prowadzenie działań na Saloniki.  – Zajęcie trwałych stanowisk na granicy Grecji   /101

Rozdział VIII. Na schyłku roku 1915. Odrzucenie wnioski Austro-Wegier, zmierzającego do zaatakowania Włoch. – C. i k. Naczelne Dowództwo zrzeka się działania przeciw Włochom. – Rozważania nad natarciem na Rumunię. – Zrzeczenie się natarcia na Rumunię w jesieni 1915 r. – Dardanele wolne. – Plan działań na rok 1916. – Polityka uniemożliwia wojnę podwodną w roku 1916 /121

Rozdział IX. Walki w roku 1916. Założenie działań na obszarze Mozy w r. 1916. – Odwody strategiczne w r. 1916. – Zrzeczenie się pomocy sojuszników na zachodzie. – Rozważania nad kierunkiem natarcia i przygotowania do natarcia. – Zarządzenia celem zamaskowania własnych zamiarów. – Rozpoczęcie natarcia na obszarze Mozy. – Powodzenia na zachodnim brzegu Mozy. – Przeciwnatarcia na obszarze Mozy. – Wielkie powodzenia na obszarze Mozy. – Rosyjskie uderzenie odciążające. – Austriacko-węgierska ofensywa we Włoszech. – Niepowodzenie ofensywy austriacko-węgierskiej, powodzenie rosyjskiej. – Zmiana położenia wskutek niepowodzeń sprzymierzeńca z Galicji. – Zarządzenie przygotowawcze przeciw Rumunii. – Położenie w połowie 1916 roku na Bałkanach. – Położenie w Azji w lecie 1916 r. – Rozpoczęcie natarcia nieprzyjacielskiego nad Sommą. – Położenie na zachodzie w czasie natarcia nas Sommą. – Stwierdzenie nadmiernego osłabienia frontu galicyjskiego. – Rozszerzenie władzy rozkazodawczej niemieckich dowódców. – Sprawa polska. – Postawa Rumunii staje się groźna. – Zarządzenia przeciw Rumunii. – Przeciwuderzenie Włochów. – Wypowiedzenie wojny przez Włochy i Rumunię. – Ustąpienie szefa Sztabu Generalnego.  – Ogólne położenie z końcem sierpnia 1916 r.   /137

Porównawczy przegląd stosunków sił /175