Młot na czarownice. Pars tertia. Malleus Maleficarum. Część dotycząca postępowania zarówno w sądach kościelnych...

Autorzy: Heinrich Kramer, Jacob Sprenger

Rok wydania: 2022

Liczba stron: 288

Okładka: twarda

Format: 15,00 cm x 21,00 cm

Seria: Wierzenia i zwyczaje

Najsłynniejszy w dziejach traktat o walce z mocami zła – Młot na czarownice – po raz pierwszy w całości w języku polskim!

Oto ostatnia, trzecia część Malleus Maleficarum, której dotychczas brakowało.

Część ta składa się z trzech rozdziałów. W pierwszym znajdziemy dokładnie omówione przesłanki i sposoby wszczynania postępowań przeciwko czarownicom. W drugim autorzy przedstawiają zasady prowadzenia procesu, a w trzecim przybliżają sposoby wydawania wyroku. Wszystko to czynią z rozwagą, bardzo szczegółowo, w zależności od rodzaju i ciężaru rozpatrywanego przypadku.

Ten swoisty kodeks postępowania w sprawach przeciwko czarownicom stanowi ważne i dotąd mało znane dopełnienie całości dzieła Kramera i Sprengera. Jest zarazem cennym dokumentem epoki objaśniającym zasady działania ówczesnego prawa. Jego treść niejednokrotnie okazuje się zaskakująca, gdyż w swej istocie przeczy wielu uproszczeniom i narosłym stereotypom przypisywanym działalności Inkwizycji oraz jej trybunałom i procesom.

Spis treści:

Od tłumacza  /5

Wprowadzenie ogólne

Kto jest stosownym i godnym sędzią w procesie czarownic? /7

Dział pierwszy  /47

Pytanie I

Metody postępowania przy wszczynaniu procesu  /49

Pytanie II

O liczbę świadków  /57

Pytanie III

O uroczyste zaprzysiężenie i ponowne przesłuchanie świadków   /61

Pytanie IV

O przymioty i status świadków  /63

Pytanie V

Czy śmiertelni wrogowie mogą zostać dopuszczeni jako świadkowie   /65

Dział drugi

Pytanie VI

W jaki sposób podejmować i kontynuować rozprawę,  jak przesłuchiwać świadków w obecności czterech innych osób i jak oskarżony ma zostać przesłuchany na dwa sposoby  /71

Pytanie VII

W którym podniesiemy różne wątpliwości w odniesieniu do postawionych wyżej pytań i odpowiedzi negatywnych. Czy oskarżona ma zostać uwięziona, a kiedy uznana za jawnie popadłą  bluźnierczą herezję czarów. To jest działanie drugie

Pytanie VIII

Które wynika z pytania poprzedniego, czy wiedźma ma być więziona i o sposobie jej pojmania. Jest to trzecie działanie sędziego  /85

Pytanie IX

Co należy zrobić po aresztowaniu i czy oskarżeni powinni poznać imiona świadków. Jest to działanie czwarte  /90

Pytanie X

Jakiego rodzaju obronę można dopuścić oraz o wyznaczaniu adwokata. Jest to działanie piąte  /96

Pytanie XI

Jaki kurs powinien obrać adwokat, jeśli imiona świadków nie zostały mu ujawnione. Działanie szóste  /100

Pytanie XII

W tej samej sprawie, wykazując bardziej szczegółowo, w jaki sposób badać kwestię osobistej wrogości. Działanie siódme  /107

Pytanie XIII

O punktach, które sędzia winien uwzględnić przed formalnym przesłuchaniem w miejscu aresztowania i tortur. To jest działanie siódme  114

Pytanie XIV

O sposobie skazywania oskarżonej na przesłuchanie i jak należy przesłuchiwać pierwszego dnia, i czy można obiecać jej zachowanie życia. Działanie dziewiąte  /119

Pytanie XV

O kontynuowaniu tortur oraz urządzeniach i znakach, po których sędzia może rozpoznać czarownicę, i jak powinien się chronić przed ich zaklęciami. Także, w jaki sposób mają być golone w częściach ciała, których używają do ukrywania masek i znamion diabła wraz z wyjaśnieniem należytego stosowania rozmaitych środków przezwyciężania uporczywości w zachowywaniu milczenia i odmowie przyznania się. I to jest działanie dziesiąte  /125

Pytanie XVI

O stosowny czas i sposób drugiego badania. I jest to działanie jedenaste dotyczące ostatecznych środków ostrożności stosowanych przez sędziego  /15

Dział trzeci

Który stanowi ostatnią część pracy: jak zakończyć proces ogłoszeniem ostatecznego i sprawiedliwego wyroku  /141

Pytanie XVII

O publiczne oczyszczenie, a zwłaszcza o próbę rozpalonego żelaza, do której czarownice się odwołują  /143

Pytanie XVIII

O sposobie wygłaszania wyroku, który jest ostateczny i nieodwołalny  /151

Pytanie XIX

O różne stopnie jawnego podejrzenia, które sprawiają, iż podejrzany podlega wyrokowi  /155

Pytanie XX

O pierwszym sposobie ogłaszania wyroku

Pytanie XXI

O drugi sposób wydawania wyroku, gdy oskarżony został jedynie pomówiony  /172

Pytanie XXII

O trzecim rodzaju wyroku wydawanym na tego, kto został pomówiony i kto ma zostać poddany przesłuchaniu  /177

Pytanie XXIII

Czwarty sposób orzekania w przypadku osoby oskarżonej na mocy lekkiego podejrzenia  /183

Pytanie XXIV

Piąty sposób wydawania wyroku w przypadku osoby będącej pod mocnym podejrzeniem  /188

Pytanie XXV

Szósty typ wyrokowania w przypadku takiego, który jest najpoważniej podejrzany  /195

Pytanie XXVI

Sposób wydawania wyroku na tego, kto jest zarówno podejrzany, jak i pomawiany  /204

Pytanie XXVII

Sposób nakładania wyroku za tego, kto przyznał się do herezji, ale wciąż nie pokutuje  /210

Pytanie XXVIII

Sposób wydawania wyroku za tego, kto przyznał się do herezji, ale powrócił do niej, jakkolwiek obecnie pokutuje  /216 

Pytanie XXIX

Sposób wydawania wyroku na tego, kto przyznał się do herezji, ale pozostaje nieskruszony, choć do herezji nie powrócił  /224

Pytanie XXX

O tego, kto przyznał się do herezji, ale powrócił do niej i pozostaje również nieskruszony   /228

Pytanie XXXI

O pojmanego i uznanego za winnego, ale przeczącego wszystkiemu  /233

Pytanie XXXII

O tego, kto został uznany winnym, ale uciekł lub zuchwale się absentuje  /241

Pytanie XXXIII

O sposobie wydawania wyroku na tego, kto został oskarżony przez inną czarownicę, która została lub ma zostać spalona na stosie  /251

Pytanie XXXIV

O sposobie wydawaniu wyroku na wiedźmę, która znosi zaklęcia czarownic, oraz o czarownice akuszerki i czarowników strzelców  /261

Pytanie XXXV

Na koniec, o sposobie wydawania wyroku na czarownice, które składają lub powodują złożenie apelacji, czy takowe są niepoważne, czy też uprawnione i słuszne  /272