Dywersja i sabotaż w Polsce podczas II wojny światowej. Konspiracja, szkolenie, pieniądze

Autorzy: Stefan Cosban-Woytycha, Ryszard Sobczak

Rok wydania: 2019

Ilość stron: 406

Oprawa: miękka

Format: 14,5 cm x 20,5 cm

"(...) Powstające nowe szkoły dywersyjne i ośrodki nauczania były zasilane przez poszczególne organizacje własnymi kadrami, kierując na odcinek szkolenia najlepszych ludzi, którzy dawali gwarancję, że sprawdzą się w roli wykładowców i instruktorów. Ze Sztabu Naczelnego Wodza zaczęły do Polski napływać rozkazy i instrukcje dywersyjno-sabotażowe, które stopniowo ukierunkowywały tę działalność i ją systematyzowały. Gen. Sosnkowski przekazywał do kraju szczegółowe wytyczne, które regulowały prawie wszystkie dziedziny walki sabotażowo-dywersyjnej. Zawierano w nich wskazówki, na jakim terenie należy je nasilić, a gdzie ograniczyć (...)

Wszystkie te projekty zmierzały do jednego celu jakim były działania dywersyjno-sabotażowe. Celem głównym jednak było powstanie zbrojne przeciwko Niemcom. Zadanie to mogła zrealizować armia podziemna. W celu udźwignięcia tak dużej odpowiedzialności żołnierze tej armii musieli wpierw odpowiednio się zorganizować, przejść specjalistyczne szkolenie oraz wyposażyć w niezbędne materiały i sprzęt, przy jednoczesnym zachowaniu daleko idących zasad konspiracji".

(fragment Wprowadzenia)

Spis treści:

Wykaz skrótów  /9

Wprowadzenie  /13

Rozdział 1. Początki działalności szkoleniowej w zakresie sabotażu i dywersji  /25

1.1. Szkolenie pracowników leśnych w dziedzinie dywersji i sabotażu  /28

1.2. Rola Towarzystwa Gimnastycznego "Sokół" w szkoleniu przygotowującym społeczeństwo do wojny  /30

1.3. Szkolenie patroli dywersyjnych przez Wojsko Polskie w okresie przedwojennym  /34

1.4. Przygotowania Tajnej Organizacji Wojskowej "Grunwald" do konspiracji w przededniu wojny  /36

1.5. Zajęcia programowe w Związku Strzeleckim przed wybuchem wojny  /41

1.6. Polska Rada Sportowa i jej zadania szkoleniowe  /44

1.7. Błędy związane z niewłaściwym wykorzystywaniem ludzi i sprzętu  /52

Rozdział 2. Rząd Polski na uchodźstwie a narodziny tajnych operacji specjalnych  /56

2.1. Powstanie Zarządu Operacji Specjalnych (SOE)  /56

2.2. Początki współpracy polsko-brytyjskiej w zakresie szkolenia  /61

2.3. Polsko brytyjskie różnice w ocenie roli sabotażu i wywiadu  /66

2.4. Brytyjska pomoc finansowa na działalność konspiracyjno-sabotażową i dywersyjną  /69

2.5. Przyczyny nieporozumień polsko-brytyjskich  /74

2.6. Akcja Kontynentalna, czyli "szósta kolumna"  /78

2.7. Akcja o kryptonimie "Trójnóg"  /83

2.8. Początki działalności wywiadowczej w ramach Akcji Kontynentalnej  /85

Rozdział 3. Wskazówki rządu londyńskiego dotyczące sabotażu  i dywersji  /93

3.1. Przesyłanie do kraju instrukcji, dokumentów i korespondencji  /93

3.2. Poszukiwanie nowych szlaków kurierskich   /96

3.3. Przygotowania do przemytu drogą lotniczą broni, pieniędzy i sprzętu  /98

3.4. Pomoc rządu londyńskiego w zaopatrzeniu w środki niezbędne do dywersji  /103

3.5. Kierownicza rola ZWZ w walce konspiracyjnej z okupantem niemieckim  /107

3.6. Zadania dywersyjne w świetle wytycznych z Londynu  /110

3.7. Zaostrzenie akcji sabotażowej na polecenie Naczelnego Wodza  /116

3.8. Raporty o efektach sabotażu i szkolenia dla przywódców Wielkiej Brytanii i USA  /120

Rozdział 4. Instrukcje i rozkazy Komendanta Głównego ZWZ generała Sosnkowskiego  /124

4.1. Wytyczne dla dywersji kolejowej  /128

4.2. Dyrektywy dotyczące dywersji i sabotażu przemysłowego oraz bakteriologicznego  /133

4.3. Rozkazy i polecenia w odniesieniu do sabotażu rolnego  /137

4.4. Nieporozumienia w środowisku Naczelnego Wodza  /145

4.5. Koncepcja dywersji ciągłej "pod maską bolszewicką"  /149

4.6. Niespełnione obietnice sowieckie w organizowaniu pomocy dywersyjnej  /151

4.7. Rola dowódcy w przygotowaniu grupy dywersyjnej do udziału w akcji  /158

4.8. Wsparcie materialne Naczelnego Wodza  /161

4.9. Pomoc lotnictwa brytyjskiego w dostawie broni, sprzętu i materiałów wybuchowych  /168

4.10. Sposób przekazywania do kraju pieniędzy i problemy z ich dostarczeniem  /174

Rozdział 5. Szkolenie dywersyjno-sabotażowe podczas wojny  /182

5.1. Zakres szkolenia podoficerów  /182

5.2. Szkolenie podchorążych  /191

5.3. Kurs dla członków Szarych Szeregów w szkole "Agricola"  /197

5.3.1. Sposób obezwładnienia nieprzyjaciela  /207

5.3.2. Jak zachować się w śledztwie  /207

5.3.3. Sposób doręczania tajnych przesyłek  /208

5.3.4. Taktyka przeprowadzania rewizji i obserwacji  /209

5.4. Inne formy szkolenia  /210

5.4.1. Komórka dywersyjna o charakterze naukowo-badawczym  /216

5.5. Jak stosować mały sabotaż  /222

5.5.1. Walka cywilna jako część małego sabotażu  /225

5.5.2. Wojna ulotkowa i papierowa  /228

5.5.3. Tłuczenie szyb w niemieckich mieszkaniach i oknach wystawowych  /231

5.5.4. Gazy duszące w niemieckich kinach i lokalach  /233

5.5.5. Postój dla bydła, czyli sabotaż propagandowy  /234

5.5.6. Szkolenie i bezpieczeństwo  /237

5.6. Nauka taktyki dywersyjnej w szkole AK kryptonim "Obroża"  /242

5.7. Nabór i sposób szkolenia w szkole podchorążych rezerwy  /244

5.8. Praktyczna nauka dywersji w szkole podoficerów rezerwy "Obroża"  /247

5.9. Nauka niszczenia linii kolejowych, mostów i wiaduktów  /254

5.10. Nauka atakowania wojskowych transportów kolejowych  /262

5.11. Jak napadać i niszczyć pociągi pospieszne, specjalne i techniczne  /265

5.12. Nauka sposobów napaści na niemieckie pojazdy w ruchu drogowym  /272

5.13. Niszczenie sieci telekomunikacyjnej  i wodociągowej  /279

Zakończenie  /295

Spis tabel oraz ich prezentacja  /302

Bibliografia  /328

Indeks nazwisk  /339

Załączniki  /346