- Kategorie
-
Dion Chrysostomos Peri Basileias II. Dion z Prusy (Złotousty) Druga, czwarta i trzecia mowa o królestwie


Wpisz swój e-mail |
Wysyłka w ciągu | 24 godziny |
Cena przesyłki | 11 |
Dostępność |
Brak towaru
|
Kod kreskowy | |
ISBN | 9788323233695 |
EAN | 9788323233695 |
Zostaw telefon |
Przekład, opracowanie i komentarz: Krystyna Tuszyńska
Rok wydania: 2018
Ilość stron: 168
Oprawa: miękka
Format: 17,0 cm x 24,0 cm
Seria: Rhetores Graeci - Zeszyt II
Tom II „Rhetores Graeci” poświęcony jest opracowaniu i tłumaczeniu drugiej, czwartej i trzeciej „Mowy o królestwie” Diona z Prusy, pisarza należącego do drugiej sofistyki, o przydomku Złotousty. Autorka stara się odpowiedzieć na pytanie, czemu Dion zawdzięcza swój przydomek i potwierdzić, poprzez analizę artyzmu, kunsztu literackiego oraz swobodnego poruszania się w gatunkach z pogranicza retoryki i filozofii, zasadność określenia Diona Złotoustym mówcą. Na początku omawia szczegółowo gatunek diatryby cynicko-stoickiej, który Dion nie tylko wykorzystuje w „Mowach o królestwie”, ale łączy go z innymi gatunkami retorycznymi, jak basilikos logos, czyli epideiktyczny gatunek mowy skierowanej do monarchy, jak psogos, czyli nagana, chreia, pojawiająca się w mowie drugiej i w czwartej (jednym z rozmówców w obu mowach jest Aleksander Macedoński, ideał wodza w oczach cesarza Trajana), czy w mowie trzeciej anegdotyczne wspomnienie rozmowy sofisty Hippiasza z Sokratesem na temat ludzkiego szczęścia. Nadto Dion wzbogaca „Mowy o królestwie” pouczeniami o charakterze parenetycznym, skierowanym do monarchy (najprawdopodobniej cesarza Trajana). Autorka opisuje zjawisko attycyzmu w retoryce greckiej, charakteryzując kulturę umysłową Rzymian i pokazując mistrzostwo Diona, który wzoruje się na Ksenofoncie, a towarzyszy mu podobnie duża dawka humoru i umiejętność błyskotliwego poruszania się w kwestiach poważnych, bo dotyczących kondycji moralnej zarówno jednostki, jak dobra państwa jako całości; charakteryzuje również moralną legitymizację Diona do przemawiania w duchu filozofii cynickiej i stoickiej w „Mowach o królestwie”. Przekład oparto na wydaniu Hansa von Arnima, i opatrzony komentarzem.
Spis treści:
I. Wstęp /9
1. Dion z Prusy - sofista czy filozof? Istota drugiej sofistyki /9
2. Retoryczna delectatio w twórczości Diona /24
3. Charakterystyka retorycznej delectatio w drugiej, czwartej i trzeciej Mowie o królestwie /29
Zalecana bibliografia /39
II. Analizy historyczno-literackie, przekłady oraz teksty oryginalne drugiej, czwartej i trzeciej Mowy o królestwie /43
1. Analiza historyczno-literacka drugiej Mowy o królestwie /43
Druga Mowa o królestwie /51
Komentarze /78
2. Analiza historyczno-literacka czwartej Mowy o królestwie /83
Czwarta Mowa o królestwie /93
Komentarze /124
3. Analiza historyczno-literacka trzeciej Mowy o królestwie /127
TrzeciaMowa o królestwie /135
Komentarze /166