Antyczna sztuka Wojenna. Republika rzymska. Część 2

Autor: Hans Delbruck

Rok wydania: 2018

Liczba stron: 314

Okładka: miękka

Format: 17,00 cm x 24,00 cm

Jedna z najważniejszych prac dotycząca historii wojskowości. Hans Delbrück, urodzony 11 listopada 1848 w Bergen na wyspie Rugia, polityk, na forum międzynarodowym uznawany za pierwszego prawdziwie współczesnego historyka wojskowości. Studiował począwszy od 1868 na uniwersytetach w Heidelbergu i Bonn. W międzyczasie walczył jako ochotnik w wojnie francusko-pruskiej z 1870 roku. W roku 1874 został nauczycielem Waldemara, szóstego dziecka Fryderyka Wilhelma. W latach 1882 do 1885 był członkiem pruskiej Izby Posłów z ramienia konserwatywnej Freikonservative Partei, zaś od 1884 do 1890 członkiem Reichstagu. W życiu politycznym intensywnie spierał się z pruskim rządem, między innymi na linii jego obchodzenia się z Polakami i Duńczykami. W roku 1885 został profesorem historii współczesnej na uniwersytecie w Berlinie, gdzie bardzo ceniono jego prace, a od 1883 był współwydawcą periodyku Preussischen Jahrbücher, który wydawał do roku 1920. Swoje badania nad historią wojskowości upatrywał jako kontynuację dzieła Carla von Clausewitza, którego podziwiał i do którego bardzo często się odwoływał. Jego nowatorskie podejście, dekonstrukcja połączona z ponownym budowaniem tez na temat historii sztuki wojennej wywoływały liczne spory ze współczesnymi mu historykami. Obok sztandarowej Historii sztuki wojennej (Geschichte der Kriegskunst im Rahmen der politischen Geschichte), napisał liczne prace o charakterze porównawczym, monograficznym i przekrojowym: Die Perserkriege und die Burgunderkriege (1887), Die Strategie des Perikles erläutert durch die Strategie Friedrichs des Grossen (1890), Das Leben des Feldmarschalls Grafen Neithardt von Gneisenau (1894), Bismarcks Erbe (1915), Krieg und Politik (1918), oraz wydana w 1894 Sprawa polska (Die Polenfrage). W czasie I wojny światowej wdawał się w spory ze sztabem generalnym na polu przyjętej strategii w Wielkiej Wojnie. Był członkiem komisji pokojowej, która w Wersalu podpisała traktat pokojowy. Ostro sprzeciwiał się tezie jakoby Niemcy przegrały tę wojnę ze względu na zadany im przez Żydów i komunistów „cios w plecy” (Dolchstosslegende). Na emeryturę przeszedł w roku 1920. Zmarł 14 lipca 1929 roku w Berlinie.

(opis wydawcy)

Spis treści: 

Księga IV: Rzym  antyczny

Rozdział I. Rycerstwo i falanga /9

Rozdział II. Falanga Manipułów /25

Rozdział III. Rzymska musztra, dyscyplina i sztuka budowania obozów /35

Rozdział IV. Pyrrus /48

Rozdział V. Pierwsza wojna punicka /53

Księga V: Druga woja punicka 

Rozdział I. Wprowadzenie /63

Rozdział II. Bitwa pod Kannami /67

Rozdział III. Wielka kwestia strategiczna drugiej wojny punickiej /89

Rozdział IV. Strategiczne preludium do wojny w ujęciu retrospektywnym /105

Rozdział V. Rzym zdobywa przewagę /118

Rozdział VI. Bitwa pod Zamą-Naraggarą i taktyka Eszelonów /122

Rozdział VII. Hannibal i Scypion /132

 Księga VI: Podbój świata śródziemnomorskiego przez Rzymian

Rozdział I. Rzymianie i Macedończycy /145

 Rozdział II. Armia zawodowa: taktyka kohortalna /166

 Rozdział III. Centurionowie /183

 Rozdział IV. Mitradates /190

 Rozdział V. Rzymianie i Partowie /194

 Księga VII: Cezar

Rozdział I. Wprowadzenie /205

 Rozdział II. Kampania przeciwko Helwetom /211

Rozdział III. Ariowist /229

Rozdział IV. Podbój Belgów /237

Rozdział V. Wercygetoryks /243

Rozdział VI. Rzymska sztuka wojenna przeciwko barbarzyńcom /252

Rozdział VII. Wojna domowa w Italii i Hiszpanii /258

Rozdział VIII. Kampania w Grecji /268

Rozdział IX. Bitwa pod Farsalos /276

Rozdział X. Ostatnie kampanie wojny domowej /297

Rozdział XI. Słonie /303

Wnioski /313