• Antyczna sztuka wojenna Tom 1 Persja - Grecja - Macedonia

Symbol: 234
Brak towaru
50.00
Wpisz swój e-mail
Wysyłka w ciągu 24 godziny
Cena przesyłki 9.5
Odbiór osobisty 0
Odbiór w punkcie Poczta Polska 7.99
Poczta Polska Pocztex 48 9.5
Odbiór w punkcie Poczty Polskiej 12
Poczta Polska Pocztex 48 16
Poczta Polska Austria 36
Poczta Polska UK ekonomiczna 67
Poczta Polska USA ekonomiczna 76
Poczta Polska USA priorytet 146
Dostępność 0 szt.
ISBN 978-83-61324-63-8
Zostaw telefon

Antyczna sztuka wojenna Tom I

Persja - Grecja - Macedonia

 

 

 

Autor:  Hans Delbruck

Rok wydania: 2012

Ilość stron: 248, 6 kolorowych map

Oprawa: twarda

Format: 17,0 cm x 24,0 cm 

Uwaga - przetarta, zarysowana okładka, przybrudzony grzbiet

 


Reprint książki z 1900 roku autorstwa Hansa Delbrucka, polityka i osobę uznawaną za pierwszego prawdziwie współczesnego historyka wojskowości. Swoją pracę o antycznej wojennej podzielił na trzy części. Pierwsza opisuje wojny perskie i zawiera następujące rozdziały:
1. Siły armii: materiał wprowadzający.
2. Uzbrojenie i taktyka Greków.
3. Siła armii greckiej: wnioski.
4. Armia perska.
5. Bitwa pod Maratonem.
6. Termopile.
7. Artemizjon.
8. Bitwa pod Salaminą.
9. Bitwa pod Platejami.

Druga część nosi tytuł "Grecy u szczytu potęgi". Składają się na nią następujące rozdziały:
1. Taktyka grecka do wybuchu wojny peloponeskiej.
2. Strategia:Perykles.
3. Najemnicy.
4. Udoskonalenie istniejącego systemu taktycznego w czwartym stuleciu.
5. Teoria: Ksenofont.
6. Epaminondas.

Ostatnia część pt. "Macedończycy" składa się z siedmiu rozdziałów:
1. Macedoński system wojskowy.
2. Aleksander i Persja: bitwa nad Granikiem.
3. Bitwa pod Issos.
4. Bitwa pod Gaugamelą.
5. Bitwa nad rzeką Hydaspes.
6. Aleksander jako dowódca.
7. Wojny Diadochów.

 

Hans Delbrück, urodzony 11 listopada 1848 w Bergen na wyspie Rugia, polityk, na forum międzynarodowym uznawany za pierwszego prawdziwie współczesnego historyka wojskowości. Studiował począwszy od 1868 na uniwersytetach w Heidelbergu i Bonn. W międzyczasie walczył jako ochotnik w wojnie francusko-pruskiej z 1870 roku. W roku 1874 został nauczycielem Waldemara, szóstego dziecka Fryderyka Wilhelma. W latach 1882-1885 był członkiem pruskiej Izby Posłów z ramienia konserwatywnej Freikonservative Partei, zaś od 1884 do 1890 członkiem Reichstagu. W życiu politycznym intensywnie spierał się z pruskim rządem, między innymi na linii jego obchodzenia się z Polakami i Duńczykami. W roku 1885 został profesorem historii współczesnej na uniwersytecie w Berlinie, gdzie bardzo ceniono jego prace, a od 1883 był współwydawcą periodyku Preussischen Jahrbücher, który wydawał do roku 1920. Swoje badania nad historią wojskowości upatrywał jako kontynuację dzieła Carla von Clausewitza, którego podziwiał i do którego bardzo często się odwoływał. Jego nowatorskie podejście, dekonstrukcja połączona z ponownym budowaniem tez na temat historii sztuki wojennej wywoływały liczne spory ze współczesnymi mu historykami. Obok sztandarowej Historii sztuki wojennej (Geschichte der Kriegskunst im Rahmen der politischen Geschichte), napisał liczne prace o charakterze porównawczym, monograficznym i przekrojowym: Die Perserkriege und die Burgunderkriege (1887), Die Strategie des Perikles erläutert durch die Strategie Friedrichs des Grossen (1890), Das Leben des Feldmarschalls Grafen Neithardt von Gneisenau (1894), Bismarcks Erbe (1915), Krieg und Politik (1918), oraz wydana w 1894 Sprawa polska (Die Polenfrage). W czasie I wojny światowej wdawał się w spory ze sztabem generalnym na polu przyjętej strategii w Wielkiej Wojnie. Był członkiem komisji pokojowej, która w Wersalu podpisała traktat pokojowy. Ostro sprzeciwiał się tezie jakoby Niemcy przegrały tę wojnę ze względu na zadany im przez Żydów i komunistów „cios w plecy” (Dolchstosslegende). Na emeryturę przeszedł w roku 1920. Zmarł 14 lipca 1929 roku w Berlinie.

Nie ma jeszcze komentarzy ani ocen dla tego produktu.
Podpis
E-mail
Zadaj pytanie